Η Αμεσότητα και ο Λόγος.

Η Αμεσότητα και ο Λόγος

Ο Πιστός που δεν εξελίσσεται, που μένει στάσιμος που δεν προοδεύει, λένε οι Πατέρες, βρίσκεται μακριά από την Αλήθεια Του Κυρίου,

Ένας Γέροντας έχει βιώσει κάτι ουράνιο, άφατο και ασύλληπτο και με την αγάπη που τον διακρίνει, προσπαθεί να μας το μεταδώσει περιγράφοντάς το.

Αυτός βρέθηκε εκεί μέσα από την οδό της Αληθείας και είδε.

Αυτός βίωσε, γι' αυτό η κάθε λέξη έχει μέσα του οπτικό αντίκρυσμα.

Εμείς όμως που δεν έχουμε αυτή τη βιωμένη αλήθεια θα τον κοιτάμε με συμπάθεια και με μακρόθυμη κατανόηση, θα θαυμάζουμε μεγαλόψυχα την αφέλεια που πηγάζει από μια τυφλή πίστη πού ...πιστεύει τα πάντα!

Είδαμε και σε προηγούμενο κεφάλαιο το πόσο δύσκολο είναι να περιγράφεις σε άλλον κάτι που βίωσες, όταν αυτό δεν είναι μέσα στα δικά του βιώματα. Θα αναφέρω όμως για καλύτερη κατανόηση μια μικρή ιστορία για έναν ιεροκήρυκα από την Νέα Υόρκη.

Τέλη του 19ου αιώνα βρέθηκε βαθιά μέσα στη ζούγκλα της Αφρικής, όπου και δίδαξε το λόγο του Θεού σε ένα χωριό αγρίων.

Ξεπέρασε τον κίνδυνο, δεν έγινε μέρος του μενού, κι αφού τον αποδέχτηκαν στη φυλή, άρχισε να διδάσκει παρουσία πάντοτε του φυλάρχου. Το αύριο φαινόταν υπέροχο μέσα από την συν προσευχή που έφτασε να κάνει με όλο το χωριό.

Κάποια στιγμή, αναφέρθηκε στην επιστολή του Αποστόλου Παύλου όπου περιγράφει για τον 3ο ουρανό, ότι αυτά που άκουσε ήταν τόσο υπέροχα που στόμα ανθρώπου δεν μπορεί να τα περιγράψει.

4 ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι.(Κορινθίους Β!)

Θέλησε να συνεχίσει, αλλά ο φύλαρχος είχε εντυπωσιαστεί από τα άρρητα ρήματα, (όσα δεν λέγονται, αυτά που είναι μυστικά) ώστε τον διέκοψε ζητώντας περισσότερες εξηγήσεις.

Στην αδυναμία του ιεροκήρυκα να εξηγήσει το αδύνατο, ο φύλαρχος του απαγόρευσε να κηρύξει, έως ότου δώσει τις εξηγήσεις που ζητούσε.

Φρίκη. Αγώνας ζωής κι απάνω που ...!

Για την οικονομία του λόγου, συνοψίζω πως ο Θεός τον φώτισε. Πρότεινε στον φύλαρχο να του δείξει το δικό του κόσμο, τη Ν. Υόρκη.

Πράγματι, μετά από μέρες πορείας έφτασαν στην ακτή, με πλοίο στην Ευρώπη κι από εκεί στη άλλη άκρη του Ατλαντικού, τη Ν. Υόρκη.

Αφού είδε και θαύμασε τον πολιτισμένο κόσμο, μαζί και τα λαμπερά επιτεύγματα της επιστήμης, επέστρεψαν και πάλι στο μικρό τους χωριό στα βάθη της Αφρικής.

Μαζεύτηκε το χωριό στην πλατεία. Οι υπήκοοι ζήτησαν να περιγράψει τι είδαν τα μάτια του και τι άκουσαν τα αυτιά του.

Ο φύλαρχος με ενθουσιασμό ξεκίνησε να αφηγείται ό,τι βίωσε, χρησιμοποιώντας σε αυτή την περιγραφή αντικείμενα του δικού τους γνωστικού χώρου. Στις περιγραφές του, τα αυτοκίνητα ήταν ρινόκεροι που αντί για πόδια είχαν ρόδες που γυρνούσαν, αντί για μάτια είχαν δυο κύκλους που τα βράδια φώτιζαν όπως ο ήλιος, είχαν στα πλευρά τους στόματα που ανοιγόκλειναν κι από αυτά μπαινόβγαιναν μέσα του οι άνθρωποι και τους μετακινούσαν εδώ κι εκεί...!;

Μίλησε για ένα πανί, που για να γίνει φωτεινό έπρεπε να σβήσουν το φως. Ενώ καθόσουν απέναντί του, έτρεχες, πετούσες, ή έβλεπες ιστορίες για διάφορους τόπους και ανθρώπους ...!

Μίλησε για καλύβες ψηλές, που και όλες τις καλύβες του χωριού να βάλεις τη μία πάνω στην άλλη, πάλι δεν έφτανες στο ύψος τους ...!

Είχε έξαψη, θα συνέχιζε ...!

Τον σταμάτησε έγκαιρα ο ιεροκήρυκας, επαναφέροντάς στον στην πραγματικότητα του μικρού χωριού.

Τότε κατάλαβε πως οι υπήκοοι του δεν θαύμαζαν, αλλά μάλλον περιγελούσαν τα τόσα περίεργα που με τόσο ανορθόδοξο τρόπο περιέγραφε...!

Πως να μας μιλήσει ένας γέροντας που ο Θεός τον αξίωσε να Δει! Όση αγάπη κι αν έχει για εμάς, δεν μπορεί να μας περιγράψει αυτά που του αποκαλύφθηκαν, δεν μπορείς να περιγράφεις το άφατο και απερίγραπτο, παίρνοντας ως παράδειγμα ένα ...ρινόκερο.

Λόγω του ότι έχουν πικραθεί οι Γέροντες από όλους εμάς τους προσγειωμένους και λογικούς, είναι "κουμπωμένοι" μαζί μας και για έναν ακόμη λόγο: Δεν θέλουν να χλευάζουμε τα Θεία και υπέροχα που αυτοί βίωσαν και ακόμη βιώνουν.

Δείτε την εικόνα δίπλα. Τι νομίζετε πως είναι;

Οι περισσότεροι βλέπουν έναν ξερό κορμό δέντρου με τα κλαδιά απλωμένα προς τον Ουρανό. Αν “πατάς” στη Γη, είναι το μόνο που θα αναγνωρίσεις σε αυτό το σχήμα.

Σκέψου πώς είναι ένα δέντρο; Περιέγραψε τι βλέπεις; Παρατήρησε τα κλαδιά!

Κανένα κλαδί δεν ακουμπά το άλλο.

Θυμήσου πώς είναι τα δέντρα; Τα κλαδιά τους είναι τυπικά το ένα δίπλα στο άλλο; Μήπως είναι μπλεγμένα κι όχι ξέμπλεκα όπως εδώ;

Βρήκες τώρα τι είναι;

Ακόμη όχι;

Επέτρεψε τον εαυτό σου για λίγο, έστω και συμβολικά, να αφήσει στην άκρη την άκαμπτη λογική.

Άπλωσε τα φτερά σου για να “πετάξεις” ψηλά.

Πετάς;

Από εκεί πάνω, κοίταξε τώρα προς τη Γη.

Αναγνωρίζεις τι περιγράφει το σχήμα;

Δείχνει έναν ποταμό με παραποτάμους και ρυάκια, που εκβάλει σε θάλασσα.

Ένας πνευματικός άνθρωπος, με τη λίγη συζήτηση που μαζί μας θα έχει, μέσα από τις απαντήσεις, από το τι λέμε και τον τρόπο που μιλάμε καταλαβαίνει, γνωρίζει εάν μπορούμε να “πετάμε”, ή εάν έχουμε παραμείνει στη Γη, δεμένοι πισθάγκωνα σε εκείνο το ασήκωτο βαρίδι που αγαπήσαμε.

Τη λογική.