Η Θετική σκέψη.

Η Θετική σκέψη

Όλα γύρω μου μαύρα, πάμε απ΄ το κακό στο χειρότερο, δεν βλέπω πουθενά φως, σε τι να ελπίζω;

Πρέπει να βρούμε έναν υγιή τρόπο σκέψης, για το πώς κρίνουμε τον εαυτό μας αλλά και τους άλλους γύρω μας. Δείτε το σκίτσο. Έτσι δείχνουμε συνήθως προς όποιον φταίει. Ένα δάκτυλο στραμμένο προς τον αίτιο, μα τα υπόλοιπα δάκτυλα να είναι στραμμένα προς το δικό μας μέρος!!!

Αν μία φορά φταίει ο άλλος, τρεις εμείς γιατί δεν προσέξαμε, ...δώσαμε δικαίωμα, ...μας βόλευε μια κατάσταση, ...κάναμε τα στραβά μάτια και τώρα ...!

Θα ήταν ωραίος ο κόσμος αν όλοι σκεφτόμασταν με αυτόν τον τρόπο!

Όμως το πρόβλημα υπάρχει, και το ερώτημα είναι αμείλικτο:

Που πάμε; Τι στόχο έχει η πορεία της ζωής μας και του κόσμου γενικότερα;

Τι ωραίο ελπίζουμε και περιμένουμε από ένα κατευθυνόμενο τρόπο ζωής, από κέντρα ξένα που η τεχνολογία τους δίνει τη δυνατότητα τώρα να μας ελέγχουν;

Όλα αυτά είναι γραμμένα στην Αγία Γραφή, στο κεφάλαιο της Αποκάλυψης, αλλά ...

Έχουμε ξαναπεί για την φράση Του Κυρίου μας, ότι, “ἀνάγκη γὰρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα”,

1 Ειπεν δε προς τους μαθητας αυτου, Ανένδεκτόν εστιν του τα σκάνδαλα μη ελθειν, πλην ουαι δι' ου ερχεται. (Ματθαίον κεφ 18ο - Λουκάν κεφ. 17ο)

Δηλαδή οι ασχήμιες και τα αρνητικά θα έρθουν οπωσδήποτε στον κόσμο! Είχαμε τονίσει πως αυτό δεν μας απαλλάσσει από την ευθύνη, πως πρέπει να επιλέξουμε ένα τρόπο ζωής για να τους εναντιωθούμε.

Όσοι έχουν σχετικά μεγάλη ηλικία, έχουν το προνόμιο της βιωμένης γνώσης ενός άλλου τρόπου ζωής στον ελληνικό χώρο.

Δεν ξεχνώ πως την παιδική μου ηλικία στο χωριό, όταν μια οικογένεια είχε κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, το πρόβλημα που είχε μετά, ήταν πως δεν είχε με κάτι να ασχοληθεί.

Όλο το χωριό σύσσωμο τελείωνε όλες τις αγροτικές τους δουλειές!

Υπήρχε ορατά η Χάρις Του Θεού σχεδόν παντού πάνω από τις Ελληνικές οικογένειες. Τώρα δυστυχώς, όλο και λιγότερο καλύπτει η Χάρη Του Θεού τις Ελληνικές οικογένειες.

Τι έγινε; Αποτραβήχτηκε η Χάρις Του Θεού;

Ασφαλώς και όχι. Υπάρχει, είναι σταθερά στη θέση της. Εμείς απομακρυνθήκαμε από αυτήν και πρέπει να βρούμε το “κουράγιο”, πριν μας αναγκάσουν τα γεγονότα που πλέον καλπάζουν γύρω μας, να επιστρέψουμε στη φυσική μας θέση.

Εφ' όσον ο λόγος του Κυρίου είναι αλήθεια και φως, θα τον παρομοιάσουμε με τον ήλιο που μας ζεσταίνει και μας φωτίζει εδώ στη Γη. Δεν γίνεται όμως να έχεις κρυφτεί στη σκιά μιας δική σου επιλογής, (αίρεση, επιστήμη κ.α.) και ταυτόχρονα να παραπονιέσαι που δε σε φωτίζει, που δε σε ζεσταίνει ο Ήλιος.

Χρόνια ακούω για το διαβολικό νούμερο 666, για τον αγώνα που έδιναν σε κάθε επίπεδο οι άνθρωποι για να το εξαλείψουν από την ταυτότητα, τις πιστωτικές κάρτες κτλ.

Το πρόβλημα δεν είναι ο γραμμικός κώδικας. Το bar code δεν έχει τίποτε το κακό ως σύστημα ελέγχου τιμών, παραγωγής κτλ. Ο έλεγχος είναι απαραίτητος σε κάθε άνθρωπο, σε κάθε δραστηριότητα του, ώστε να πετυχαίνει δίχως απρόβλεπτα ό,τι καλό και σωστό έχει σχεδιάσει.

Όπως είδαμε, μόνο μέσω ενός ελέγχου και απογραφής έχουμε τη δυνατότητα να αναζητήσουμε τη δική μας βελτίωση.

Γιατί λοιπόν το γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην προφητεία.

Η Ελληνική γλώσσα είναι λειτουργική μέσα από τις λέξεις. Η Προφητεία δεν είναι “μαντεψιά”. Προ-ε-φήτευσε τα μελλούμενα ώστε να γνωρίζουμε τα βήματα και τα σημάδια για να μην παρασυρθούμε, να βάλουμε φρένο, να αλλάξουμε πορεία, να προφυλαχτούμε εκεί όπου δεν μπορούμε να ορίσουμε και να επιβάλουμε εμείς τη σωστή πορεία.

Μας έγινε φανερό πως τα δεινά και τα ολέθρια θα έρθουν από την κακή χρήση της επιστήμης που αυτή συνεχώς θα προοδεύει.

Δεν είναι κακό που προοδεύει η επιστήμη, δεν φταίει αυτή για τα δεινά που μας έχουν βρει. Είναι σαν να αναρωτιόμαστε, είναι κακό που έχω δύο χέρια και αγκαλιάζω με αυτά όποιον αγαπώ;

Με δύο χέρια αγκαλιάζει ο άνθρωπος τη σύντροφό του, τη μάνα του, τα παιδιά του, τα εγγόνια του, το φίλο του, την ερωμένη του, αυτόν που θέλει να σκοτώσει, κτλ. Το κακό βρίσκεται σε ότι εγώ βάζω ως σκέψη ή πρόθεση για αυτή την αγκαλιά.

Έτσι η επιστήμη. Δεν είναι του διαβόλου, είναι ευλογία, είναι γνώση που κι ο Κύριος ευλογεί για την πρόοδο του ανθρώπου.

Το πρόβλημα είναι ο τρόπος που τη διαχειριζόμαστε.

Ο άνθρωπος παίρνει τον αέρα, το νερό, τη ευφορία της Γης, ακόμη και αυτή τη ζωή του, δωρεάν.

Παλιά, ο γεωργός ένιωθε αυτή τη δωρεά και την ευλογία Του Θεού, μαζί και την ευγνωμοσύνη του προς Αυτόν.

Με την εξέλιξη της επιστήμης, ο άνθρωπος κάνει το σφάλμα να θεωρεί ότι μπορεί πλέον να ορίζει τη μοίρα του. Κάνει “σχέδια” καλοζωίας, μακροζωίας, ευδαιμονισμού, και τα στηρίζει στην επιστήμη κι όχι εκεί όπου οφείλει να ελπίζει. Μοιάζουμε με τον ξενιτεμένο που θεωρεί τώρα πατρίδα του τα ξένα και δεν νοιώθει καμμία επιθυμία να γυρίσει πίσω στο πατρικό του σπίτι.

Το να κάνεις τέτοιου είδους σχέδια, δεν είναι ίσως κακό. Όταν όμως φτάνεις σε ένα σημείο όπου όσα κι αν έχεις, αν και βλέπεις ότι δεν μπορούν να σου αναπληρώσουν την “γεύση” της ζωής, συνεχίζεις ακόμη να ελπίζεις σε νούμερα για την ευτυχία, τότε είσαι κυριολεκτικά άξιος της τύχης σου.

Έχουμε, δυστυχώς με τη θέλησή μας, χάσει αυτή την ευλο-γημένη Χάρη Του Θεού, γιατί στρέψαμε την ελπίδα μας στην επιστήμη. Την θεοποιήσαμε και ποντάραμε όλες τις ελπίδες μας επάνω της, και εκ των πραγμάτων έχουμε διαψευσθεί.

Φύγαμε, κρυφτήκαμε κάτω από την παχιά σκιά της δικής μας ιδεολογίας, και ταυτόχρονα απορούμε γιατί δε βλέπουμε το φως και τον Ήλιο!

Η χάρις του Θεού υπάρχει. Δεν έχει ελαττωθεί ούτε στο ελάχιστο.

Σε μας εναπόκειται να στραφούμε πάλι σ' αυτήν, δίχως δισταγμό και μικροπρεπείς σκέψεις υποτέλειας και εγωισμού.