Οι Αντιθέσεις. Γιατί να είναι όλα τόσο “περίπλοκα”.

Οι Αντιθέσεις

Γιατί να είναι όλα τόσο “περίπλοκα”.

Για να διδάξω στους μαθητές τις βασικές αρχές που διέπουν την επιφάνεια ενός έργου ζωγραφικής, να καταλάβουν σωστά την σπουδαιότερη απ' όλες, τους δημιούργησα ένα τετελεσμένο.

Αν ζητούσε ο Δημιουργός από εσάς, που έχετε τη βιωμένη εμπειρία της ζωής, έναν κατάλογο, να δημιουργήσετε από την αρχή ένα σωστό και τέλειο Σύμπαν, τι θα ζητούσατε;

Ποικίλες απαντήσεις με διάφορα υλικά, και την αγάπη!

Όμως το βασικό στοιχείο της Δημιουργίας, είναι οι Αντιθέσεις. (η πεμπτουσία της έκφρασης σε τόνους, σχήματα και αποχρώσεις).

Έτσι αυτορρυθμίζεται η δημιουργία στο διηνεκές, αφού μόλις το ένα μέρος ατονίσει, αυξάνει το αντίθετό του, αναγκάζοντας τα δύο αντίθετα μέρη να είναι σε εγρήγορση και εξέλιξη.

Η αρχή των αντιθέσεων υπάρχει και στο τοπίο. Το κάθετο βουνό κι η οριζόντια κοιλάδα. Το κάθετο ως αρσενική ενεργητική αρχή και το οριζόντιο ως η θηλυκή παθητική αρχή, κ ο.

Αν έτσι βλέπουμε γύρω, η ματιά αποκτά βάθος. Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε περισσότερα για όλα όσα γνώριμα και τετριμμένα, να γίνουμε ποιητές για αυτή την όμορφη και γνώριμη σχέση των αντιθέσεων, του αρσενικού και του θηλυκού.

Όταν κατανοήσεις την αναγκαιότητα της ύπαρξης των αντιθέσεων, δεν φθείρεσαι σε έναν καταδικασμένο πόλεμο εναντίον τους, τις κατανοείς και τις διαχειρίζεσαι προς όφελός σου. Είναι γνώση ουσίας για την αναγκαιότητα της ύπαρξης των αντιθέσεων. Το πάνω-κάτω, το πίσω-εμπρός, ημέρα-νύκτα, κρύο-ζεστό, αρσενικό-θηλυκό, ψυχή-σώμα, θρησκεία-επιστήμη κ.τ.λ.

Όσο ταυτιζόμαστε με τη μία πλευρά, έχουμε τη μισή Αλήθεια, ζούμε σε κατάσταση πλάνης.

Δείτε δίπλα το σχήμα.

Ο παρατηρητής Α ζει μέσα στη σφαίρα, και ο κόσμος του είναι κοίλος

Ο παρατηρητή Β ζει έξω από τη σφαίρα, και ο κόσμος του είναι κυρτός.

Ο Α βλέπει τα πάντα με εσωστρέφεια, ενώ ο Β με απόλυτη εξωστρέφεια, ζούνε τις αντιθέσεις “στο πετσί τους”.

Αν σε ουδέτερο τόπο ζητήσουμε να πείσουν ο ένας τον άλλο για το “σωστό”, θα φτάσουν ως το “έγκλημα” έχοντας ο κάθε ένας τους την απόλυτη πίστη πως έχει τη μόνη και αληθινή αλήθεια, και το απόλυτο δίκαιο με το μέρος του.

Έτσι είναι η θρησκεία και η επιστήμη, ο άντρας και η γυναίκα, ...και όλοι γενικά όσο ταυτίζονται με το ένα ή το άλλο κτλ.

Ευτυχώς ο Θεός δεν ταυτίζεται με τις αντιθέσεις, γιατί είναι έξω και πάνω από όλα αυτά.

Όταν μπορέσουμε κι εμείς να ξεφύγουμε από την όποια ταύτισή μας, όταν μπορέσουμε να αποστασιοποιηθούμε από τις αντιθέσεις, να σταθούμε κάπου μακριά και από τις δύο πλευρές του “ιδίου” πράγματος, τότε θα τις κατανοήσουμε καλύτερα, και κυρίως θα πάψουν να είναι ψυχοφθόρες για εμάς με τον τρόπο που σήμερα τις ερμηνεύουμε.