Ναι μεν, αλλά;

Ναι μεν, αλλά;

Όλα καλά, αλλά όσα κι αν ακούω ή διαβάζω, δεν μπορώ να πιστέψω. Η λογική μου δεν με αφήνει να το δεχτώ! Δεν εγκληματώ, ούτε θρησκεύομαι! Φταίω που έτσι είμαι φτιαγμένος;

Μας λέγει ο Κύριος:

“15 Από τα έργα σου γνωρίζω πως δεν είσαι ούτε ψυχρός, ούτε ζεστός. 16 Κι αφού δεν είσαι ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω από το στόμα μου

“15 Οιδά σου τα εργα, οτι ουτε ψυχρος ει ουτε ζεστός. οφελον ψυχρος ης η ζεστός. 16 ουτως, οτι χλιαρος ει και ουτε ζεστος ουτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου (Αποκάλυψις κεφ 3ο)

Στο χορό των αμέτρητων Αγίων της Εκκλησίας μας, σαφώς οι περισσότεροι έκαναν έναν αγώνα ζωής, μια στοχευμένη πορεία προς τον Κύριο.

Δεν είναι όμως λίγοι οι Άγιοι που ήταν έως το “παρά πέντε” βουτηγμένοι στην ανομία, και σε ότι θεωρούμε αμαρτία.

Αμέτρητη πράγματι η Σοφία Του Θεού μας, αρκεί να προσπαθείς προς έναν στόχο ή ...στόχο!

Έχει κιόλας γραφεί, και θα επαναλάβουμε, πως “Η πρόνοια και η σοφία του Θεού είναι ευτυχώς “σφαιρική”. Περπατάς προς τη δύση, και κάποια στιγμή ανακαλύπτεις ότι είσαι και πάλι στην ανατολή”.

Όσοι Αγάπησαν τον Κύριο, έκαναν το δικό τους αγώνα και όπου χρειάστηκε τον επισφράγισαν με ομολογία, ακόμη και μέσα από το μαρτύριο με το αίμα τους.

Λιγότεροι μεν, αλλά αρκετοί Άγιοι, έζησαν πρώτα μέσα στη χλιδή και την αμαρτία, έκαναν εγκλήματα και ατοπήματα σε όλη τους τη ζωή, μόνο που εκεί στο τέλος, βρήκαν τον “τρόπο” και πέτυχαν σε μία στιγμή ότι οι πολλοί προσπαθούν για χρόνια στην ασκητική ζωή.

Οι πρώτοι είχαν σταθερά την πορεία προς το Φως.

Ορισμένοι, αν και είχαν αντίθετη κατεύθυνση, έφτασαν μετά από ασχήμιες της ζωής τους στο ποθούμενο Φως, τη δική τους Ανατολή.

Έστω με λάθος πορεία, βρήκαν το σωστό δρόμο και τη δική τους σωτηρία.

Σε καμμία περίπτωση δε ζηλεύουμε τον πρότερο άσωτο τους βίο, ούτε λέμε, δεν πειράζει, όπου θέλεις στρέψε το βλέμμα σου και τράβα προς τα εκεί, αφού ούτως ή άλλως, θες δε θες θα βρεθείς κάποια στιγμή και στο Σωστό μέρος.

Πράγματι, ότι κι αν κάνεις, θα βρεθείς κάποια στιγμή της ζωής σου στη σωστή διασταύρωση και θα έχεις τη δυνατότητα της επιλογής εμπρός σου για το σωστό “μονοπάτι”.

Όμως, σε μία αρνητική πορεία, η δυνατότητα επιλογής για το σωστό από το λάθος μονοπάτι, δεν έχει καμμία “εγγύηση”.

Οι περισσότεροι, αναπαυτήκαμε σε ότι “βρήκαμε”. Γεννηθήκαμε Χριστιανοί και αρκεστήκαμε σε αυτό. Αν μάλιστα πάμε Εκκλησία, αν κοινωνούμε, αν κάνουμε φιλανθρωπία, ε τότε πιάσα-με γωνιακό στον Παράδεισο!

Ποια η διαφορά μας με τις δύο προηγούμενες ομάδες ανθρώπων που βρήκαν το Θεό;

Αυτοί κινούνται, άλλοι άμεσα προς το φως και άλλοι αντίθετα, αλλά ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ.

Εμείς δυστυχώς μείναμε ΣΤΑΣΙΜΟΙ, και το θλιβερό είναι πως έχουμε μια “καλή” εικόνα για τον εαυτό μας και ως άμεμπτοι, κάνουμε ανελέητη κριτική στους άλλους!!!

Όμως για τον Κύριο, όλοι οι άλλοι είναι οι Ζεστοί και οι Κρύοι, και εμείς δυστυχώς είμαστε οι χλιαροί, αυτοί που ο Κύριος θα εμμέσει, γιατί δεν κάναμε τίποτε, γιατί απλά μείναμε στάσιμοι.

Εύλογα τα ερωτήματα όσων ανήκουν σε αυτόν τον χώρο:

- Αφού δεν το μπορώ, αφού δεν πιστεύω, πως στην ευχή να στραφώ προς τα εκεί; Πως να προσευχηθώ αν δεν πιστεύω σε ότι κάνω;

Η απάντηση είναι πως ναι μεν δεν μπορείς να “πιστέψεις”, αλλά έχεις αυτό που κι εσύ τονίζεις: Λογική

Το τι είναι η λογική δε θα το αναλύσουμε εδώ, θα πω μόνον τη ρήση του Τσαρλς Πιρς:

“Κατά τον πρώτο, και κατά μία έννοια μοναδικό, τον κανόνα της λογικής, προκειμένου να μάθεις πρέπει να επιθυμήσεις να μάθεις, και τότε θα επιθυμείς να μην είσαι ικανοποιημένος με αυτό που ήδη έχεις την τάση να σκέφτεσαι...”

Με απλά λόγια, μη μείνεις στάσιμος ποτέ, κινήσου, αναζήτησε το καλύτερο, το ανώτερο, το δικό σου τέλειο. Είναι το λιγότερο ανόητο εάν μέσα στην πεπερασμένη -την με όρια λογική σου θεωρήσεις ότι τα είδες και τα γνώρισες όλα (;)!

Μέσα λοιπόν από τον Υποθετικό, Παραγωγικό και Επαγωγικό συλλογισμό, εάν το θέλουμε, μπορούμε να κάνουμε τα δικά μας πρώτα απλά, παιδικά και αθώα βήματα.

Δεν μπορείς να πιστέψεις σε έναν συγκεκριμένο θεό. Κατανοείς και δέχεσαι ότι υπάρχει μια ανώτερη νόηση που όμως δεν είναι η αποκλειστικότητα καμμίας θρησκείας.

Εάν λοιπόν αγαπητέ αναγνώστη υπάρχει η πιθανότητα ένας απ' όλους αυτούς τους θεούς σε Ανατολή και Δύση να είναι ο Σωστός, τότε θα πρέπει να τον αναζητήσεις, γιατί σε άλλη περίπτωση, θα είσαι ο ...χαμένος από την τωρινή στασιμότητα και αδράνειά σου.

Κινήσου.

Κάνε πράξη την πολλή λογική προτροπή του Κυρίου και “σπάσε” την αδράνειά σου σήμερα κιόλας.

Αδιαμφισβήτητα, εάν έχεις “πέσει” σε ένα τέλμα αμφιβολιών, χρειάζεσαι επειγόντως βοήθεια.

Το ερώτημα είναι, από που;

Σε ποιον να στηριχθείς; Ποιος μπορεί να σε βοηθήσει, αν μάλιστα έχει κι αυτός από πλάνη πιστεύσει σε ότι πιστεύει με δύναμη και “πολλή λογικά επιχειρήματα”;

Αναμφισβήτητα είναι δύσκολη η θέση σου, αλλά παραμένει δύσκολη κι εσύ εγκλωβισμένος μέσα σε έναν ουτοπικό αλάθητο εγωισμό.

Έχεις μια αδύναμη θέση και χρειάζεσαι επειγόντως βοήθεια, αλλά δεν μπορείς να εμπιστευτείς σε άλλους επιρρεπείς ανθρώπους.

Εάν όμως η λογική, σου λέει πως υπάρχει κάποιος αληθινός Θεός, αλλά δεν ξέρεις ποιος, τότε πρέπει να απευθυνθείς αυτοπροσώπως σε αυτόν.

Τότε, είναι μίζερο να μην αναγνωρίζεις το Μεγαλείο ενός Δημιουργού Θεού, που το δημιούργημά Του έμπρακτα κι εσύ το βιώνεις στον κόσμο και στο Σύμπαν που γνωρίζουμε.

Απέναντι σε έναν τέτοιο Θεό -που ακόμη δεν γνωρίζεις το ποιός είναι- απλά βάζεις γόνατο, αφήνεις στην άκρη την μεμψιμοιρία -γκρίνια- σου και με ειλικρίνεια ζητάς βοήθεια.

Δεν θα πως τις λέξεις, απλά σε προτρέπω να παραδεχθείς τη δική σου αδυναμία και να ζητήσεις τη δική Του βοήθεια.

Του κάνεις γνωστή την αδυναμία σου να νιώσεις και ζητάς από όποιον Θεό είναι αληθινός να σε βοηθήσει Αυτός.

Το να λες, δεν μπορώ εγώ, το να ζητάς βοήθεια, δεν είναι κακό, είναι υπέροχο, ανθρώπινο, ευγενικό και άμεμπτο.

Τότε, αν με απλότητα, δίχως δόλο έχεις κάνει την έκκληση προς τον Αληθινό Θεό, θα έχεις κάνει το πρώτο ουσιαστικό σου βήμα.

Πάνω απ' όλα παύεις να μένεις στάσιμος, επιτέλους κινείσαι!!!