Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

Αντί προλόγου

ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΣΩΤΗΡΙΑΣ
Αντί προλόγου
Η Αγία Γραφή έχει το Φως μέσα της.
Αν δεν “ανάψουμε” αυτό το φως, σκιασμένα και ασαφή θα μείνουν πολλά εδάφια, να δημιουργούν εύλογες απορίες.
Η Σοφία, η σωστή Γνώση, δεν είναι αποτέλεσμα υπέρμετρης εκπαίδευσης. Αμέτρητα γεροντάκια που δεν έχουν πάει σχολείο, έχουν λόγο γεμάτο Σοφία, μεστό από Γνώσεις, βάλσαμο για όλες εκείνες τις ψυχές που κοντά τους επιτέλους ξεδίψασαν.
Όταν το θέλουμε, ετούτη η νέα οπτική θέαση μας βοηθά να ανακαλύψουμε στα ίδια γεγονότα έναν άλλο τρόπο σκέψης, να “βρούμε” ακόμη και με την ψυχρή λογική, την άπειρη ευγένεια και αγάπη ενός Θεού Δημιουργού.
Ένα απλό παράδειγμα με το ερώτημα που ακολουθεί:
Υπάρχουν τα εξής γνωστά γεγονότα του Θείου δράματος, από το Μυστικό Δείπνο έως και την Ανάσταση. Πότε, σε ποια στιγμή ο Κύριος υποφέρει περισσότερο;
  1. Στο Μυστικό Δείπνο;
  2. Στο όρος των ελαιών όπου και προσευχήθηκε;
  3. Στη σύλληψή Του;
  4. Όταν τον εξέταζαν, μαζί και ο ραπισμός Του στον Καΐάφα;
  5. Στην ανάκριση Του από τον Πιλάτο;
  6. Στην μαστίγωση, όπου Του φόρεσαν το ακάνθινο στεφάνι;
  7. Στην επώδυνη πορεία Του προς τον Γολγοθά;
  8. Την ώρα της Σταύρωσης Του;
Σημείωση: Αναζητήστε τις απαντήσεις στα ερωτήματα. Ανακαλύψετε τον τρόπο σκέψης σας και συγκρίνετε με τις εδώ απαντήσεις. Όταν συναντάτε ερώτημα, αναζητήστε πρώτα τη δική σας απάντηση, ελέγξτε γνώσεις και τρόπο σκέψης πριν συνεχίσετε. Επιτρέψτε να χρησιμοποιώ την υπενθύμιση ώστε να δώσετε τη δική σας απάντηση, ευχόμενος πως είναι καλό για εσάς
Πότε στο θείο δράμα υπέφερε περισσότερο ο Κύριος;
Απάντηση:
Οι περισσότεροι εκτιμούν πως υπέφερε περισσότερο στη μαστίγωση ή τη σταύρωση Του, κι αυτό προκύπτει από μία ανθρώπινη θεώρηση.
Σ' όλα τα εδάφια της Καινής Διαθήκης που αναφέρονται στο θείο δράμα, ο Κύριος είναι πράος: Στην ανάκριση από τον Πιλάτο, στη διάρκεια της μαστίγωσης, στην πορεία προς το Γολγοθά βαστώντας το Σταυρό, ακόμη και επάνω στο Σταυρό.
Παντού είναι ήρεμος και συγχωρεί.
Πού και πότε λοιπόν υπέφερε βαθιά ο Κύριος;
Υπέφερε το βράδυ της Πέμπτης στο όρος των ελαιών, την ώρα της προσευχής, λίγο πριν την προδοσία και τη σύλληψη, όταν ο ιδρώτας Του ως θρόμβοι αίματος έπεφτε στη Γη;
Τι ζητούσε στην προσευχή Του αυτή;
Πατέρα, εάν το θέλεις, ας προσπεράσω αυτό το ποτήρι της δοκιμασίας, όχι όπως Εγώ θέλω, αλλά το δικό Σου θέλημα ας γίνει. Και πάνω από Αυτόν Άγγελος από τον Ουρανό τον στήριζε. Και καθώς η αγωνία Του γινόταν μεγάλη, μεγαλύτερη και θερμότερη γινόταν η προσευχή, κι ο ιδρώτας Του σαν μεγάλες στάλες γεμάτες αίμα έπεφταν στη Γη”.
42 λέγων· Πάτερ, εἰ βούλει παρενεγκεῖν τοῦτο τὸ ποτήριον ἀπ' ἐμοῦ· πλὴν μὴ τὸ θέλημά μου, ἀλλὰ τὸ σὸν γινέσθω. 43 ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος ἀπ' οὐρανοῦ ἐνισχύων αὐτὸν. 44 καὶ γενόμενος ἐν ἀγωνίᾳ ἐκτενέστερον προσηύχετο. ἐγένετο δὲ ὁ ἱδρὼς αὐτοῦ ὡσεὶ θρόμβοι αἵματος καταβαίνοντες ἐπὶ τὴν γῆν. (Λουκά, κεφ: 22ο)
Ο ψυχικός πόνος μεγαλύτερος απ τον σωματικό. Να ξεπεράσει το δικό Του ανθρώπινο θέλημα αυτοσυντήρησης, και να δεχθεί αυτό που επιβάλλεται από τον Θεό Πατέρα, με στόχο τη σωτηρία όλων, όσων την επομένη κιόλας ημέρα, μετά το μαστίγωμα Του θα απαιτούσαν φωνάζοντας έξαλοι: 15 ...Ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν. (Ιωάν κεφ: 19ο)
Δεχόμενος το θέλημα Του Θεού Πατέρα, από εκείνη τη στιγμή έως και τη Σταύρωση Του, ήταν απόλυτα ήρεμος. Γιατί;
Αν πριν ωφέλησε η αναζήτηση της δικής σου απάντησης, δέξου ως άσκηση και επανέλαβε σε κάθε νέο ερώτημα. Λίγες οι ευκαιρίες να βιώνουμε το καινούριο μέσα από το παλαιό και γνωστό. Με τη σύγκριση αποκτάς ένα νέο τρόπο σκέψης, πλατύτερο, πολύτιμο για το κάθε νέο γεγονός που στο μέλλον θα συναντήσεις και αλλού.
Όταν “δέχτηκε” το θέλημα Του Θεού Πατέρα, ήταν από-λυτα ήρεμος έως τη Σταύρωση Του. Γιατί;
Ας αλλάξουμε για λίγο την ιστορία.
Γνωρίζουμε πως η δημιουργία έγινε μόνον μέσω Του Κυρίου Ιησού Χριστού, και τίποτε εξ' όσων έγιναν δεν πραγματοποιήθηκαν δίχως αυτόν. Σε Αυτόν υπάρχει η Ζωή, και η δική Του Ζωή είναι το φως των ανθρώπων
3 πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν ὃ γέγονεν. 4 ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. (Ιωάν κεφ: 1ο)
Ας επαναλάβουμε την προσευχή Του, μέσα από την αδύναμη ανθρώπινη σκέψη.
Πατέρα μου, σε παρακαλώ, πάρε από εμένα αυτό το ποτήρι της δοκιμασίας και του εξευτελισμού. Να μη σταυρωθώ γι αυτούς τους αχρείους που δε συμμορφώνονται. Εγώ τους δημιούργησα και με ένα μεγάλο σφουγγάρι θα τους σβήσω για να τους δημιουργήσω και πάλι καλύτερους από τώρα”.
Πόσο εγωιστική και ανθρωπομορφική σκέψη!
Μπορείς να αγαπήσεις έναν τέτοιο θεό;
Για οικονομία του λόγου, για να κατανοήσουμε σε βάθος το γιατί έτσι κι όχι αλλιώς, ας δεχτούμε πως ο Κύριος και Δημιουργός καταστρέφει και αναδημιουργεί τον άνθρωπο από την αρχή.
Τι αλλαγές θα μπορούσε να κάνει;
Με ποιο σκεπτικό θα μας ξαναδημιουργούσε τώρα;
  • Με λοβοτομή;
  • Με αφαίρεση του αυτεξούσιου;
  • Με περιορισμό της δυνατότητας άρνησης;
  • Με το να μας κάνει πειθήνια όργανα, δίχως δική μας θέληση και βούληση;
Πώς ένας Θεός ζωής και αγάπης θα θέλει για παιδιά του πλάσματα άβουλα, που θα λένε μόνο Ναι, όταν μάλιστα δε δίστασε να θυσιάσει το δικό Του παιδί για τη λύτρωση του δημιουργήματός Του;
Σεβόμενος το αυτεξούσιο που Θέλει να έχει το δημιούργημά Του, δεν μπορούσε να το δημιουργήσει αλλιώς, παρά μόνον με τον τρόπο που τελικά το δημιούργησε. Απόλυτα ελεύθερο, αφέντη της ζωής του με γνώση, νου, λογισμό, με το αυτεξούσιο και τη δυνατότητα της ελεύθερης επιλογής.
Συμπερασματικά, θα δεχθούμε πως με τα ίδια κριτήρια ελεύθερης βούλησης έπλασε και τον αόρατο Αγγελικό κόσμο, πριν να πλάσει τον Άνθρωπο, επιτρέποντας έτσι τη δυνατότητα επιλογής και σε αυτόν.
Από αυτή την οπτική γωνία θα δούμε με άλλη ματιά τα ίδια γεγονότα, και με το φως που μέσα της έχει η Αγία Γραφή θα μπορέσουμε να καταλάβουμε καλύτερα πολλά από τα “διφορούμενα” εδάφια της.
Πριν το επόμενο βήμα, απαραίτητο να αναφερθούμε σε μία ακόμη βασική παράμετρο, γιατί έχουμε την κακή συνήθεια να ερμηνεύουμε τα κείμενα πατώντας πολύ στέρεα στη Γη. Λησμονούμε ότι το ανθρώπινο γένος βρίσκεται σε κατάσταση εξορίας, γι' αυτό δεν γίνεται κατανοητός ο λόγος του Κυρίου όταν σε πολλές περιπτώσεις μοιάζει να μιλά αντιφατικά, περίεργα και σκληρά σε όσους Τον ακολουθούν:
Γυρνώντας στο πλήθος που Τον ακολουθούσε, τόνισε πως όποιος Τον ακολουθεί και δεν μισεί τον πατέρα, τη μητέρα, τη γυναίκα και τα παιδιά του, τους αδερφούς και τις αδερφές του, ακόμη κι αυτή την ψυχή του, δεν μπορεί να είναι μαθητής Του!
25 Συνεπορεύοντο δὲ αὐτῷ ὄχλοι πολλοί. καὶ στραφεὶς εἶπε πρὸς αὐτούς· 26 Εἴ τις ἔρχεται πρός με καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφάς, ἔτι δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν, οὐ δύναταί μου μαθητής εἶναι. 27 καὶ ὅστις οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής. (Λουκά κεφ. 14)
Δύσκολος, περίεργος, σκληρός κι απάνθρωπος ο λόγος Του, αν με την ανθρώπινη θεώρηση κάνεις το λάθος να τον ερμηνεύσεις.
Μπορούμε να τον ερμηνεύσουμε αλλιώς;
Υπενθυμίζω, αναρωτήσου το γιατί, πριν συνεχίσεις.
Όπως προείπαμε, το λάθος είναι ότι πατάμε στέρεα στη Γη.
Δεν ζητάμε να αεροβατούμε, αλλά βλέπουμε πως και ο Κύριος μιλάει στα πλήθη με παραβολές. Κάθε άλλη προσέγγιση θα δημιουργούσε περισσότερες απορίες και σύγχυση, αφού το “ριζοσπαστικό” Του έργο δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί.
Αν και σήμερα “γνωρίζουμε” στο σύνολο το έργο Του, έχουμε
και πάλι απορίες. Ασφαλώς περισσότερες οι απορίες που είχαν τότε οι Ιουδαίοι, όταν ως θρησκεία είχαν νόμους και κανόνες που ως υπερούσιος λαός του Θεού ακολουθούσαν για εκατοντάδες χρόνια.
Πώς να κατανοήσουν τότε τη φράση Εἴ τις ἔρχεται πρός με καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ καὶ τὴν μητέρα...;
Αυτή, αλλά και άλλες πολλές απαντήσεις θα αναζητήσουμε μέσα από το βιωμένο δικό μας τρόπο ζωής.
Κατά κανόνα μεγαλώσαμε σε, ή με κάποια οικογένεια. Πολλοί δημιουργήσαμε τη δική μας οικογένεια.
Το κάθε μας παιδί, που ως νέο μέλος προστίθεται, μεγαλώνει μέσα σε ένα πλαίσιο αρχών και κανόνων, που ποτέ σχεδόν δε χρειάζεται να αναφέρουμε ή να απαριθμήσουμε.
Μεγαλώνοντας αναπτύσσει φιλίες και κάποια στιγμή θα δεχθεί επιρροές από το περιβάλλον. Θεμιτό, όσο οι επιδράσεις κινούνται στα όρια των αρχών που διέπουν το δικό μας τρόπο ζωής.
Το πρόβλημα ξεκινά όταν οι επιδράσεις γίνονται επιζήμιες και παρεμβατικές για τη σωστή πνευματική ανάπτυξη των παιδιών.
Τότε αρχίζουν οι τριβές στην οικογένεια.
Αν το παιδί “εθιστεί” σε υπέρμετρο βαθμό στις έξωθεν επιδράσεις, δεν αργεί να εγκαταλείψει το πατρικό και φιλόξενο του σπίτι, για να μπορέσει να απολαύσει αλλού αυτό που τόσο επιθυμεί, και που φαινομενικά στερείται όσο μένει μέσα στο πατρικό του σπίτι.
Σε αυτή την περίπτωση, τι μπορεί να κάνει ο γονιός;
Ζητά βέβαια να παραμείνει το παιδί σπίτι -ή να επιστρέψει εάν έχει κιόλας φύγει. Είναι όμως βέβαιο ότι επιστρέφοντας θα πρέπει παράλληλα να αποδεχτεί τα πρότερα ήθη, τις σωστές παραδοσιακά αποδεκτές αρχές που με αυτές έχει μεγαλώσει..
Αν δεν θέλει το παιδί να αποχωριστεί ό,τι ως νέο τρόπο ζωής έχει υιοθετήσει, αρνείται να επιστρέψει, εκτός αν εμείς υιοθετήσουμε τα δικά του θέλω, τους νέους δικούς του κανόνες.
Τι επιλογές έχει ο γονιός;
Αν δεχθεί στο σπίτι το παιδί με όσα στραβά έχει στο νέο τρόπο ζωής, καταστρατηγεί ως γονιός τη θαλπωρή της πατρικής εστίας, στερώντας ουσιαστικά μια για πάντα κάθε ελπίδα σωτηρίας για το παιδί, αφού οριστικά παύουν να υφίστανται όλα τα θετικά, κάθε μέτρο σύγκρισης του πριν και του τώρα, του σωστού και του λάθος, της αξιοπρέπειας και της ανοχής.
Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε το δράμα του γονιού. Όσο καιρό απουσιάζει το παιδί από το σπίτι, πιθανόν να ακούει από όλους επαινετικά λόγια για τη “λεβεντιά” και την “καλοσύνη” του παιδιού του, αλλά δεν υπάρχει παιδί στο σπίτι!
Ο γονιός πονά για όσο χρόνο πριν από την ώρα του απουσιάζει το παιδί από το σπίτι.
Ούτως ή άλλως, όλοι φεύγουμε κάποια στιγμή από το σπίτι, ανοίγοντας κι εμείς ένα νέο δικό μας σπίτι.
Πότε όμως χρονικά πρέπει να γίνει αυτό;
Προσέξτε, είναι σημαντικό!
Σε αυτή τη θέση, ποιες επιλογές και προτεραιότητες έχει στη διάθεσή του ο γονιός, και τι ζητά από το παιδί του;
  • Να είναι καλό κι ευγενικό;
  • Να είναι σωστό και ειλικρινές;
  • Να είναι χαρούμενο και πρόθυμο;
  • Να είναι, ..., αλήθεια τι;
Χίλιες φορές όχι.
Αν και θέλει να είναι σωστός ο χαρακτήρας του παιδιού του, όσο είναι ακόμη παιδί και ηλικιακά ανώριμο, το μόνο που ζητά ο γονιός είναι: Να επιστρέψει πίσω στο σπίτι! Αυτό που πρωτίστως ζητά και ο Θεός από τον άνθρωπο.
Να επιστρέψει πρώτα στη φυσική του θέση, τον Παράδεισο, έως ότου ωριμάσει, και τότε, τη σωστή στιγμή να γευτεί τον καρπό από το ξύλο της γνώσης του καλού και κακού!
Το “γιατί διώχθηκε ο άνθρωπος απ τον Παράδεισο” θα απαντηθεί σε επόμενη ενότητα “Η Πτώση των Πρωτοπλάστων”.
Τώρα αξιολογούμε διαφορετικά τις προτεραιότητες Του Κυρίου, το βασικό Του μέλημα για τη δική μας σωτηρία, κι όλα όσα πριν φάνταζαν δυσνόητα.
Ο λόγος Του τώρα φαντάζει καθαρός και κρυστάλλινος.
Οι επόμενες σελίδες είναι γεμάτες από αυτή τη νέα οπτική, για να κατανοήσουμε στο βαθμό που μπορούμε κάτι από την πανσοφία ενός απειροτέλειου Θεού.
Μένει όμως ακόμη ένα πολύ σημαντικό θέμα που πρέπει να το δούμε από τη σωστή οπτική γωνιά.
Γιατί ήρθε ο Κύριος και Δημιουργός μας στη Γη;
Τι ήταν αυτό που δεν μπορούσαν να πούνε ή να κάνουν οι προφήτες και οι Πατέρες;
Δε ρωτώ, ούτε ζητώ να απαντήσετε πριν από τις επόμενες ενότητες, γιατί η απάντηση σε αυτό το ερώτημα απαιτεί τη νέα οπτική θεώρηση πολλών γεγονότων μέσα από τις Άγιες Γραφές.

Μαζί, βήμα-βήμα θα δούμε την υπέροχη ευγένεια ενός Θεού, που το μόνο που γνωρίζει και δίνει, είναι Αγάπη. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου